VUELTA 2020 – Etappe 12 – Achterhoek Boogie

De Angliru stelt nooit teleur. Met de stroken van meer dan 20% krijg je een garantie op koers en strijd op leven en dood. Na de deceptie van gisteren kregen we nu alle gangen in één keer op tafel gesmeten door de coureurs. Het voorgerecht was dit keer een lange beurt van Gesink waarna Vingegaard de glazen nog een keer bijschonk. De rioja kwam pas goed op smaak toen Enric Mas op de trappers ging staan en de lont in het kruitvat stak. Sepp Kuss was de sterkste man zonder dat echt te kunnen tonen. Hij zag dat Roglic begon te zwabberen en moest zorgen de er nog een beetje sap in de benen bleef bij zijn kopman. Dat werd anders toen ook Carapaz besefte dat er boven misschien wel twee desserts op hem stonden te wachten. De pudding met rode bessensap zal hem vanavond goed smaken. De champagne moest hij laten aan de verrassing van de dag: Hugh Carthy. 

Carthy staat niet bekend als een winnaarstype maar heeft veel in Spanje gekoerst en ook gewonnen. Hij reed twee jaar in dienst van Caja Rural en won etappes en klassementen in Catalonië en Asturië. In de Vuelta was hij nooit bijster succesvol. Hij won geen etappes, gaf een keer op en werd bij zijn debuut 125-ste. Vandaag rukte hij op naar de derde plek in het algemeen klassement en heeft hij Carapaz en Roglic nog in het vizier. Naast Geoghegan Hart is hij ook een nieuwe exponent van het cyclisme op de Britse eilanden. De oude garde liet zich ook zien. Froome reed op de voorlaatste klim op kop. Toch zal de directie van zijn toekomstige ploeg zich flink zorgen maken over zijn rol en positie in het komende seizoen. Wellicht zal hij dan weer moeten knechten en dan voor de taaie Ier Daniel Martin die een wonderbaarlijke revival beleeft in deze Vuelta.

Hij aast nog op een podiumplek en staat op slechts 35 seconden van de leider. Mogelijk beleven we zaterdag bergop nog een spannende apotheose, tenzij Roglic dinsdag alles op een hoop rijdt tijdens de individuele tijdrit. 

In het voorjaar kunnen we op de fiets naar de Achterhoek. Via de A12 en A18 kom je bij De Radstake en pak je even een uitsmijter mee. Daarna fiets je door de weilanden van de Zwarte Cross en Huntenpop naar het dorpsplein. In de stralende zon zal Guus Hiddink daar het standbeeld onthullen van de tweede sportzoon van Varsseveld. Twaalf jaar geleden reed Robert Gesink zijn eerste klim op de Angliru. Vandaag reed hij de eerste zes kilometer van de klim op kop voor zijn team in één tempo. Achterin het groepje stond de deur open en fungeerde het tempo van Gesink als, ja, als uitsmijter van het zuiverste soort. Gesink op zijn best. Vroeger dachten we dat hij tot kandidaat-winnaar voor grote ronden zou uitgroeien. Nu weten we wel beter. Van rups wordt je vlinder; van kopman tot wegkapitein. De A12 en A18 leiden naar het standbeeld voor een sportman die het kan opbrengen om zijn eigen ego opzij te zetten. Gesink kent die weg op zijn duimpje.

Morgen is er gelukkig een tweede rustdag. Tijd om de batterijen op te laden voor de laatste zes koersdagen in de buitenlucht. Het is een seizoen dat vraagt om een passend slot. Geef mij maar een zege van Poels op de Alta de la Covatilla. Net als Gesink zette hij jarenlang zijn eigen kansen op een lager pitje om te werken voor Froome. Vandaag zag Froome de schaduw van Poels steeds verder aan de horizon verdwijnen. Ieder krijgt wat hem toekomt.