TOUR DE FRANCE – DAG 21 – KAVIAAR EN CHAMPAGNE

The day after the verdict. Ik denk dat veel wielervolgers vannacht met open mond hebben geslapen, dromend over fietswissels, helmen en een vakantie in Slovenië. Met moeite spreken we de naam van de winnaar uit met de juiste klemtoon. Wel met meer respect en ontzag dan we vorig jaar al deden, nadat de ruwe bolster in zijn eerste grote ronde al op het podium eindigde. Toen waren de rollen nog omgedraaid en kon Roglic zijn jonge landgenoot met speels gemak achter zich houden. Weet u nog wie er die ronde als tweede eindigde? 

We vergeten snel en dit jaar kunnen we de kalender amper bijhouden. De wielerkoersen volgen elkaar sneller op dan ooit. Maandag kunnen we even ademhalen en herstellen van drie weken inspanning. Dinsdag stappen de Belgische profs al weer op voor het BK, gevolgd door het WK in Imola. Daarna begint er een parallelle wereld met de Giro (start 3 oktober) en Vuelta (start 20 oktober), terwijl de eendagscoureurs in Nederland, België en Frankrijk hun tanden zetten in de Vlaamse en Waalse klassiekers. En Parijs-Roubaix, niet te vergeten, op zondag 25 oktober. Op die herfstmiddag switch je van het Bos van Wallers naar de finish van de Giro in Milaan (jawel, een tijdrit..!) en naar de aankomst van de zesde etappe in de Vuelta, bergop op de Tourmalet. Hoeveel kaviaar en champagne kan een mens verdragen?

De showetappe in Parijs is een lekkere worst voor de sprinters en een opluchting na de zwarte sneeuw die ze hebben gezien in de cols. Alleen Bernard Hinault won in de gele trui op de Champs-Elysées, zelfs tot twee keer toe. Stuurs, boers, Bretons. In 1979 won hij naast geel ook groen. Die trui krijgt Pogacar niet mee naar huis, maar met geel, wit, bollen en drie etappezeges is hij de veelvraat van de ronde. En dat met een gemankeerd team. 
In het laatste decennium wonnen Kittel en Greipel ieder twee keer de slotsprint. Daarmee staan ze in schaduw van Mark Cavendish die tussen 2009 en 2012 vier achtereenvolgende zeges in de slotetappe wist te behalen. Met Bennett heeft hij vandaag een waardig opvolger uit het Verenigd Koninkrijk. An Irishman in Paris in the green jersey; daar is weinig verkeerd aan. Nog mooier was zijn ontlading en pure emotie. Bennett heeft een lange weg moeten afleggen en zichzelf daarin telkens ook moeten overtuigen dat hij het aankan. Zowel in snelheid als mentaal. 

De laatste Nederlandse winnaar in Parijs zit thuis. Hopelijk zien we Dylan volgend jaar terug op de fiets.

En Fabio ook, Deo Volente.

Related Posts