Sommige dingen veranderen nooit

Op de dag dat Van der Poel de bloemen aan een ander moet laten, kraait het team van Alpecin Fenix alsnog victorie. Met veel flair pakt Tim Merlier de eerste winst in de sprint in deze Giro. 
Een prachtig eerbetoon als opvolger van de betreurde Wouter Weylandt, de laatste Belgische winnaar van een Giro-sprint. De bloemen zijn voor de dochter van een andere Vlaamse renner met een Italiaans verleden. Cameron Vandenbroucke is sinds enige tijd de vrouw die Merlier laat stralen en dromen van grote overwinningen. 

Op zaterdag werd de hotseat lang warm gehouden door de mannen van JumboVisma. Tobias Foss en Edoardo Affini reden boven hun kunnen. Dat gold wellicht ook voor routinier Jos van Emden, die zijn beste tijdritten, comme d’habitude, bewaart voor de Giro. Iedereen werd echter in een flinke schaduw geplaatst door Filippo Ganna. De wereldkampioen schitterde in zijn eigen Piemonte en bewees dat een matige generale niet tot kopzorgen hoeft te leiden. Met afstand was hij de beste en wisselde hij regenboog voor roze. 

Maar al te graag had Dylan Groenewegen vandaag de sprint naar zijn hand willen zetten. Na een lange periode van inactiviteit zagen we de Amsterdammer in de laatste kilometers opschuiven in het wiel van Affini en Dekker. Zichtbaar balend kwam hij over de streep; er had meer in gezeten vandaag. Op moederdag had hij gretig en liefdevol de bloemen opgehaald voor zijn vriendin Nine en hun zoon Mayson, met wie hij in de eerste maanden van zijn leven angstige momenten beleefde. Het was goed om Groenewegen vandaag terug te zien aan het front, strijdend naast Nizzolo, Sagan en Viviani. Gaviria was niet op de afspraak. Zijn lead-out Richeze verloor zijn balans en Gaviria hing in de touwen, al bleef hij wonderbaarlijk op zijn fiets. Van de elite viel met name Caleb Ewan tegen; hij eindigde kleurloos als tiende.

De Giro zorgt in ieder geval voor nog enig zout in de pap van het sportweekend. Bij vermeende klassiekers als Barca – Athletico, City – Chelsea en Feyenoord – Ajax ben ik in slaap gedommeld. Mooier was de warming up van Robben in Emmen, alsmede de manier waarop hij in de finaleweken van de competitie van doorslaggevende waarde kan zijn. Stiekem hintte hij naar Oranje en het EK. Misschien wel iets teveel opportunisme waar de sport soms van overloopt.  Minder erg dan de twitter-fittie van Groenewegen, Jakobsen en hun entourage. Daar hangt aan ieder woord een juridische onweersbui. Schuld en aansprakelijkheid kunnen beter opgelost worden in klinkende sprintoverwinningen. Van beide renners. Voor Groenewegen lijkt die regenboog dichterbij dan Jakobsen. 

Zo werd het weekend sterk gedomineerd door de langstzittende manager in het profpeloton. Lefevere neemt na dit seizoen afscheid van Almeida en Bennett. De wensen van de heren renners (en hun managers) zijn groter dan de portemonnee van de éminance grise uit Roeselare. Ook liet hij in interviews venijnig blijken dat hij de absolute baas is en de stalorders uitdeelt. Of Evenepoel en Almeida zich er de komende dagen iets van gaan aantrekken, zullen we zien. Morgen hebben ze de kans daartoe, met een scherpe punchklim in de laatste vijf kilometer. 

Schrijf maar op: Ulissi maakt zich op voor zijn jaarlijkse zege. Sommige dingen veranderen nooit. Vraag dat maar aan Dick Advocaat.