GIRO 2020 – Etappe 5 – Rainbow in the Sky

Het was vandaag onverwacht de dag van de wereldkampioenen. De winst van Alaphilippe in de Brabantse Pijl kwam niet onverwacht. De manier waarop wel. Dat geldt nog sterker voor de etappewinst van Filippo Ganna in de Giro. Met een gewicht van 76 kilo ligt het niet voor de hand dat je kunt uitblinken in een rit met cols en heuvels. Het komt de wereldkampioen tijdrijden meer dan toe. Reeds voor het middaguur was hij in de aanval en dat hield hij tot het einde vol. Daar kon zelfs Thomas de Gendt geen verandering in brengen, ondanks een indrukwekkende inspanning op de laatste col. Hij kondigde het nog luchtig aan bij een ploeggenoot van Lotto-Soudal, die moest lachen om zoveel goesting en bravoure.

De dag begon met slecht nieuws. Pieter Weening kon helaas niet verder na zijn val. Een flinke aderlating voor het team van Trek, waar ook Ciccone nog verre van fris lijkt na zijn corona-recovery.
Tijd voor muziek. Ik zette  nieuwe liedjes op van een artiest uit mijn management: Darlyn. Niet de eerste de beste; het zestal is in september bekroond met een Zilveren Notekraker, een prijs die is toegekend door collega-muzikanten.
Het luisteren van demo’s en nieuwe songs is het leukste deel van mijn werk waar ik écht enthousiast van kan worden. Ik besteed er een aanzienlijk deel van mijn tijd aan. In ieder geval meer tijd dan aan mijn Scorito-opstellingen. Ik ben rode lantaarndrager in de meeste klassementen en schaam me daar niet voor. Ik kies renners op klasse en persoonlijke voorkeur en niet op data en scorebordinzichten. Vandaag kon ik amper drie renners selecteren die aan de start van de Brabantse Pijl verschenen en in de Giro is mijn team al renners als Vlasov en Thomas kwijt. Gelukkig ben ik fan van Almeida en zijn renners als Foss, Affini, Ballerini en Hamilton alleen voor fijnproevers weggelegd.

Direct na de finish overschakelen naar Sporza. Daar kwam het spel net op de wagen in de finale. Covi, Devenyns, Colbrelli en Kwiatkowski konden daar niet antwoorden op de attaque van Alaphilippe en slechts Van der Poel en Cosnefroy vergezellen de wereldkampioen naar de finish. Kat in het bakkie voor Mathieu, zou je denken. Hij won hier vorig jaar en kent het parcours.
Dan blijkt hij ook maar een mens. Hij laat Cosnefroy de sprint aantrekken, gaat zitten, ziet de regenboogtrui passeren en kan pas 75 meter voor de streep ‘eruit komen’. Dat is te laat om de Franse wereldkampioen nog te verslaan. Wel schrikt Alaphilippe nog van het wiel dat naast hem verschijnt: ’Het zal toch niet….’…

Dat dachten gisteravond de liefhebbers van rock en metal ook. Het trieste bericht dat Eddie van Halen was overleden was aanleiding voor veel mooie herinneringen aan klassiekers als ‘Jump’, ‘Running with the Devil’ en ‘Why can’t this be love’. Ook zijn signature-solo in Michael Jackson’s ‘Beat It’ staat in ons collectieve geheugen gegrift. Dat vandaag een muzikant als Alaphilppe wint in de Brabantse Pijl is een mooie geste van het opperwezen. Net zo goed als dat Alaphiliipe niet twee keer op banddikte wordt geklopt. Dat past een wereldkampioen niet.

Van der Poel zien we in de nationale driekleur terug in Vlaanderen en Roubaix. Hij analyseerde nuchter en realistisch en gaf zijn inschattingsfout ruiterlijk toe: ‘Ik ga niet slapen vannacht’. 
Misschien kan Adrie vanavond nog eens een LP opzetten. Hij zal vast wel iets van Van Halen in de kast hebben staan.

Related Posts