GIRO 2020 – etappe 16 – Seconden en minuten

Het venijn zat vandaag in de staart. Terwijl winnaar Jan Tratnik al gehuldigd en gedouched was, kwam het peloton pas aan in finishplaats San Daniele del Friuli. Afgezien van de strijd om de dagzege door een grote groep vluchters leek het een etappe te worden die zonder hoofdletters in de boeken zou verdwijnen. Op dat moment liet Joao Almeida merken wat zijn gedachten zijn voor de komende dagen. Elke seconde telt en de Portugees zal geen moment onbenut laten om Kelderman het mes op de keel te zetten. Andersom wachten Kelderman en Hindley hun kansen af voor de etappes waar Almeida kan breken en waar niet de seconden maar vooral de minuten gaan tellen. In dat opzicht valt er voor de complete top-twaalf van de Giro nog veel, zo niet alles te winnen. 

Donderdag en zaterdag staan de dagen van de waarheid op de agenda. Donderdag staat de gevreesde Stelvio ingetekend. Of de renners deze gevreesde reus kunnen gaan trotseren wordt pas op donderdagochtend besloten. Het alternatieve programma dat klaar ligt is zo mogelijk nog grilliger en zwaarder. Zaterdag rijden de renners van Alba naar Sestrière met onder meer de Agnello als vroege scherprechter, gevolgd door nog drie cols van minimaal 10 kilometer en fikse stijgingspercentages. Op die dagen kan het klassement helemaal op de kop komen te staan. Ik verwacht een ouderwetse combine van Nibali en Fuglsang die elkaar kennen uit hun gezamenlijke tijd bij Astana. Vandaag keuvelden de twee met elkaar in de buik van het peloton. Uiteraard zal Pozzovivo ook niet aarzelen om zijn oude kopman van dienst te zijn. 

Het zal niet de eerste keer zijn dat Nibali op deze manier een Nederlandse renner de overwinning zal proberen te ontfutselen. In 2016 wist hij Steven Kruijswijk uit het roze te rijden in de afdaling van de Agnello. Twee dagen later won hij zijn tweede Giro. Het duurde lang voordat Kruijswijk deze klap te boven was. Pas in 2019 wist hij met zijn podiumplek in de Tour alle twijfel weg te nemen, al heeft hij nog steeds niet het aura van een winnaar. In dat opzicht lijkt Kelderman wel een beetje op hem. Wilco’s palmares kent veel ereplaatsen maar weinig overwinningen. Bij Kruijswijk hetzelfde laken een pak. Te lief om de trekker over te halen op het moment dat het kan en nodig is? 
Ik dacht er zondag aan. Hadden Hindley en Kelderman toen Almeida al uit het roze kunnen rijden of zijn er andere, grotere gevaren op komst? Ik denk het laatste en misschien keken ze één van de monsters zondag wel in de bek. De onberekenbare Tao Geoghegan Hart brak niet en bij zijn laatste versnelling had hij meer in de tank dan de Sunweb-mannen. Een voorteken of een momentopname?

Seconden en minuten. Zo kun je dus ook het vuur ontsteken in een grote Ronde. Vroeger was de eerste dag van een grote ronde een proloog of een rit voor de sprinters. Vandaag was het gelijk bal in de Vuelta met een slotklim vol vuurwerk en slachtoffers. Roglic liet er geen gras over groeien en maakt zijn in- en externe ambities keihard duidelijk. Dumoulin baalde en had beter moeten weten. Een Balkankrijger laat zich niet de kaas van het brood eten door een Limburgse gentleman. Bij Ineos had de interne strijd meer tekenen van een fluwelen revolutie. Froome streek al snel de witte vlag en Carapaz wordt het nieuwe speerpunt én grootste rivaal van Roglic. Bij Movistar koestert Enric Mas dezelfde ambitie maar wel in stilte. Reken nooit buiten Valverde, El Imbatido. De oude krijger is nog steeds de baas, haakte slim zijn karretje aan bij Dumoulin en wist op die manier de schade op de eerste dag nog enigszins te beperken.

En dat was pas dag één. Riemen vast voor morgen als we na de laatste top 15 kilometer gaan dalen in Spanje. Hopelijk zijn de renners in de Giro dan al binnen. Mijn complimenten voor de organisatoren van deze ronden! Echt fantastisch om een uur Giro-finale te kijken, even snel een plaspauze en dan nog een uur Vuelta-finale. Beter wordt het niet.
Of wacht…morgen ook nog de Driedaagse Brugge – De Panne. Ik kom ogen en oren tekort.