Gijzeling


De hele middag wacht je op het grote moment op de Poggio. Als dat niet gebeurt hoop je op een durfal of kamikaze-daler op de aflopende stroken richting San Remo. Er gebeurde niets. De aanwezigheid van Caleb Ewan legde de kop van de koers lam. De kleine Australiër etaleerde op de Poggio zijn vorm en reed attent en vorstelijk op de voorposten van de groep. De tenoren keken naar elkaar en daar bleef het bij. Alleen Jasper Stuijven en Kragh Andersen legden hun kaarten op tafel, en met succes. 

Stuijven plaatste zijn cartouche bij het binnenrijden van de finishplaats, toen de weg weer egaal werd. De kanshebbers keken eens rond wie er nog in de groep zaten voor de finalesprint. Van der Poel, Alaphillipe en Van Aert hadden elkaar kort getroffen op de Poggio. Ze gijzelden elkaar. Wie het gat op Stuijven zou dichtrijden, plaatst Ewan in de zetel. Het antwoord moest dus komen van een ploeg zonder sprinter en dat was DSM. Kragh Andersen plaatste een explosieve jump en kwam op het wiel van Stuijven. Zijn tweede adem was echter te weinig explosief om op het podium te rijden.

Stuijven leek een vogel voor de kat. Met zoveel snelle klasbakken op schootsafstand ben je een prooi die men even de ruimte geeft om daarna met huid en haar te verorberen. Stuijven bleek een taaie rakker en een roofvogel die de kat op afstand wist te houden. Van der Poel zag het als eerste en ging zitten, terwijl Van Aert en vooral Sagan op hoge snelheid passeerden. Op het podium klonk de Brabanconne. Van Aert lachte als een boer met kiespijn, verhuld door het mondmasker.

Zo blijft de Monumentale opening van het wielerseizoen een vreemde koers. Na een ellenlange aanloop zit alle spanning in de laatste tien kilometer verpakt. Ineos was de enige ploeg met organisatie en overtal, zonder dat Pidcock en Kwiatkowski ook maar één serieuze poging waagden. Waar rijd je dan voor? Mohoric kon Colbrelli niet positioneren, net zo min als Schachmann erin slaagde om Sagan van dienst te zijn. 
Op korte afstand van de eerste groep finishten Nizzolo, Ackermann, Laporte en Démare, om nog maar eens aan te geven dat het een uitgelezen kans was voor de sprinters vandaag. Het leek wel een uitslag van de Scheldeprijs. 

Maar voila, we kunnen nochtans niet klagen over de opwinding in het nog prille seizoen. In het gros van de wedstrijden wordt er aanvallend gereden en verstoppen de grote namen zich allerminst. In Oudenaarde en Roubaix zullen we niet met een groep sprinters naar de meet rijden.

Hennie Kuiper zal nog een jaar de laatste Nederlander zijn die Milaan-San Remo won. 
Een eer die hem toekomt. Een vogel kan alleen winnen als hij de ruimte zoekt. Daar weten Teun van Vliet en Silvano Ricco alles van. Zij worden nog wel eens badend in het zweet wakker als ze dromen van een gemiste kans. 

Stuijven zag de ruimte en vloog. Hij slaapt vannacht heerlijk.

Related Posts