Frites op tafel

Het voorjaar is het domein van The Wolfpack. Jarenlang was de blauwe brigade van Lefevere gezichtsbepalend in de World Tour klassiekers, vooral in Vlaanderen. Museeuw, Boonen, Terpstra, Gilbert; ze waren er vaak en altijd.
Vorig jaar kwamen Van Aert en Van der Poel dwars door het beeld fietsen als ultieme stoorzenders. Dit jaar was dat niet anders, maar in zekere zin ook wel. Van Aert en Van der Poel leken elkaars partners-in-crime in de strijd tegen de meerderheid aan troefkaarten van Deceuninck Quickstep. Met elkaar, en tegen het blauwe blok. Dat was vandaag in de finale ook het geval. Van Aert’s kaarsje was snel uitgedoofd en Van der Poel had een kopie van de sprint van 2020 in gedachten. De uitvoering liet echter te wensen over en dus kleurt de hemel in Oudenaarde weer blauw.

Lefevre had vandaag de sterkst mogelijke opstelling gemaakt met Alaphilippe, Ballerini, Lampaert, Asgreen, Declercq, Van Lerberghe en Sénéchal. Allen waren vandaag op de afspraak en voorin de koers te zien. Alaphilippe liet zich in het laatste uur vroeg en frivool zien en was even los, maar moest zelf snel los laten toen er maximaal werd aangezet. Dat leverde in de volgwagen bij Steels en Peeters geen paniek op. De kaart Asgreen bleek vorige week al een succes in de E3-prijs waar hij zijn blakende vorm maximaal etaleerde en converteerde in een overtuigende zege. Dat Asgreen vandaag tot de laatste 300 meter met Van der Poel naar de meet reed was echter onverwacht. Tien op tien zou hij in een sprint-a-deux verliezen maar vandaag bleek het elf op tien. Een zondagse sprint van Asgreen deed Van der Poel de das om.

Voor Lefevere is het een welkome zege in een week van de waarheid. Achter de schermen werkt hij hard aan de toekomst van de ploeg. De basis daarvoor is financiële zekerheid en een nieuwe sponsorovereenkomst. Dat moet snel om te zorgen dat alle kikkers in de kruiwagen blijven en er geen oudere wolven of jongere welpen naar elders vertrekken. Asgreen zal met vertrouwen aanschuiven aan de onderhandelingstafel en er een pak geld bij gaan bedingen. 

Van alles eten krijgt men een ronde buik. Van der Poel schoof zijn bordje vandaag wellicht een keer te veel aan om te kunnen genieten van een copieus Paasdessert. 
Als alleskunner en veelvraat had hij in de winter al zijn buikje rond gegeten in het veld met de wereldtitel als bekroning. In de Italiaanse weken gaf hij er nog een flinke lap op en was hij met soep, aardappelen en pudding als eerste aan tafel, en ook als eerste er vanaf. Op een ongekende manier, bijna een nieuwe dimensie.

Deze week liet hij al weten dat een pauze noodzakelijk was. De smeekbede van Leo van Vliet voor een herhaling van de Amstel werd met een ferm ‘nee’ beantwoord. Desondanks liet hij vandaag zien dat hij nog steeds buitenaards is als hij een mindere dag heeft. Wat mij betreft zet Roxane vanavond een flink bord frites op tafel. 



Related Posts